Simone is Joods en vernoemd naar haar oom Simon Bacharach.
Annebeth van Hall
“Natuurlijk wil ik het niet, maar je moet het wel doen.” Dat zei Tilly toen Wally in 1943 doodvermoeid thuiskwam nadat hij net was ontsnapt aan de Duitsers. Dapper steunde ze hem om door te gaan met zijn verzetswerk. Beide nog geen 40 jaar oud en 3 kleine kinderen thuis.
Talma Joachimsthal
‘We moeten maar alles doen, wat we kunnen.’
Dit schreef mijn tante Clara Joachimsthal toen zij Joodse vluchtelingen wilde helpen. Clara was psychologisch pedagoge en ook Joods, net als mijn opa Sal. Beiden probeerden ze te helpen, terwijl ze zelf ook gevaar liepen.
John Melkman
John vertelt het verhaal van zijn ouders. Over de moed die zijn vader heeft gehad zijn vrouw op te halen in Amsterdam, onder te duiken en tegelijkertijd in het verzet te gaan. Gastspreker aanvragenJohn Melkman Concentratiekamp -Onderduik -Terugkeer -Verzet / Duur: 60-75 minuten Doelgroep: PO (vanaf groep 7/8) Regio: Utrecht/Amsterdam Vergoeding: €52,50 PO per groep (Dit is inclusief €50,00 subsidie …
Mady Paternostre
Wat doe je als je ontdekt dat twee van jouw vier grootouders de kant van de nazi’s in de oorlog hebben gekozen? Dat is een vraag waarover Mady graag met de leerlingen in gesprek wil gaan.
Yasmin Richards
Yasmin vertelt op theatrale wijze het spannende verhaal van haar opa die een boek schreef tegen Hitler en daardoor in de gevangenis in Keulen belandt.
Pauline van der Schrieck
Frits van der Schrieck was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij ruilde zijn onbezorgde studentenleven in voor een ongewisse toekomst. Zijn drijfveer? Mensen helpen, die om wat voor reden dan ook naar onbezet gebied wilden vluchten.
Lion Tokkie
Lion vertelt het verhaal van zijn vader David Tokkie en zijn tante Liesje.
Theo van de Voort
Dat zei mijn oma tegen mijn tante Hanna begin 1943. Hanna was gevraagd door het Amsterdamse studentenverzet om de kinderen uit de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam te laten onderduiken in het relatief rustige Noord-Limburg.
Gerrit Jan Weiler
Onder het bed van mijn oma stond een kistje met daarin een envelop. De inhoud van de envelop ging voor haar steeds zwaarder wegen. Ze kon er niet meer tegen en gaf het kistje aan mijn moeder, Loukie van der Veen. Ik was nog een kind toen ze me bij zich riep om de inhoud van de envelop te laten zien. Daaruit kwam een stukje bebloede wol waar zand uitviel. Het was een stukje van de wollen trui waarin mijn opa, Gerrit Jan van der Veen, was geëxecuteerd.