Elke dag maakt Betty Oudkerk een wandeling in de buurt. Ze neemt vijf, zes kinderen mee. Aan haar hand een kinderwagen met een pop en een echte baby er in. Op het oog leek het alsof er 10 kinderen naar buiten komen, maar ze smokkelt de helft weg. Betty werkt in de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg als kinderverzorgster onder toeziend oog van de nazi's.

Maar het moeilijkste deel van haar werk speelt zich in die Schouwburg zelf af. Daar moet ze als 18-jarige meisje talloze ouders er van overtuigen om hun eigen kind af te staan. "We zouden heel graag jullie kind willen helpen. We hebben geen goed gevoel over wat er in Oost-Europa gaat gebeuren. We willen de kinderen naar een veilige plek brengen bij mensen in de provincie", zei ze dan. De meeste ouders twijfelen. Maar soms lukt het Betty om ouders te overtuigen.

Zelf weet ze door haar charme en overtuigingskracht haar deportatie naar doorgangskamp Westerbork te voorkomen en gaat onderduiken. Maar dat geldt niet voor de rest van haar familie, die wordt vermoord in Auschwitz.

David legt in zijn gastles een link naar de huidige maatschappelijke ontwikkelingen om samen met de leerlingen de overeenkomsten en verschillen tussen het verleden en het heden te ontrafelen.

In het kader van 75 jaar vrijheid stond er een interview met Betty in de Libelle.

David was kort na het overlijden van zijn moeder te gast bij Tijd voor MAX. Daar vertelt hij meer over Betty. (vanaf 23.04).