In de oorlog weigerde mijn opa als beeldhouwer lid te worden van de door de nazi's ingestelde Kultuurkamer. Hij werd zelfs leider van de actiegroep 2000 tegen deze kamer, waardoor hij al snel werd gearresteerd. Hij pleegde o.a. een aanslag op het Amsterdamse bevolkingsregister. Toen dat gedeeltelijk mislukte, werd het te gevaarlijk voor mijn oma, mijn moeder Louki en mijn tante en vluchtten zij de onderduik in. Dat heeft het leven van mijn moeder getekend. Zij is haar hele leven 'op de vlucht' gebleven.

In het voorjaar van '44 werd de verzetsgroep opgepakt en in het Huis van Bewaring gevangen gezet. De bevrijding mislukte en mijn opa werd beschoten, waardoor hij verlamd raakte. Twee weken later werd hij opgepakt en doodgeschoten in Overveen.

Na de oorlog werden de lichamen van de geëxecuteerden in de duinen van Bloemendaal opgegraven. Mijn oma herkende de trui die ze voor haar man, Gerrit Jan had gebreid. Ze kreeg een stuk van de bebloede trui mee en bewaarde het als een relikwie in een houten kistje onder haar bed.

Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door het Ministerie van OC&W, VSBfonds en het Vfonds.

Foto: Marjolijn Lamme