Het is 10 november 1938 wanneer Selma Goldstein als 7-jarig meisje vanuit haar Joodse school uit Oldenburg naar haar woonplaats Wildeshausen in Duitsland naar huis moet lopen. De Kristallnacht heeft plaatsgevonden en voor Selma is het te gevaarlijk om daar te blijven.

Bijna bij Wildeshausen ziet ze hoe haar vader in een bus met andere Joodse mannen is opgepakt en wordt weggevoerd naar Sachsenhausen. Ze kijken elkaar aan, maar haar vader durft uit angst niet te zwaaien. Selma holt naar huis. 
Thuisgekomen vindt ze de bakkerij van haar ouders volledig uitgebrand terug. Ook de ramen van hun woonhuis zijn ingegooid. Haar Nederlands-Joodse moeder bedenkt zich geen moment en zet vanaf dat moment alles in het werk om haar vader vrij te krijgen. Dat lukt en met zijn drieën vluchten ze naar Nederland.

De Nederlandse familie staat borg voor hen en daarom worden ze toegelaten in Nederland. Anders dan nu zijn er geen vluchtelingencentra en wonen zij bij familie in Den Haag om uiteindelijk in Enschede te settelen.

Maar dan breekt de oorlog uit en een jaar later lukt het de familie Goldstein om een onderduikadres te vinden. Selma zou naar het voortgezet onderwijs moeten, maar brengt een groot deel van deze tijd door in een kleine kamer met een kast voorzien van een dubbele deur. Haar vader overlijdt plotseling en wordt in het holst van de nacht in een tapijt gerold om stiekem te worden begraven op een landgoed. Aan een dokter was moeilijk te komen voor Joodse onderduikers.

Aufmachen! Op het nippertje ontsnappen ze aan de nazi's door zich te verbergen in de kast achter de dubbele deur. Selma krijgt een prop in haar mond en de nazi's kloppen op de deur. Iedereen is muisstil. Selma en haar moeder Suze overleven de oorlog, maar dat geldt niet voor de rest van de naaste familie. Zij worden vermoord in Auschwitz en Sobibor.

Deze gastles wordt mede mogelijk gemaakt door het ministerie van OC&W.