Stel je voor je bent mijn oma en je bent een meisje van 13 jaar. Met je zusje Hanna, je broer Hans Werner en je ouders, woon je samen in een appartement boven de manufacturenwinkel in Hannover.

Het is 9 november 1938 als tijdens de Kristallnacht die manufacturenwinkel van jouw ouders kort en klein wordt geslagen en op de overgebleven ruit levensgroot de letter J wordt gekalkt. Vervolgens word je door de SA gesommeerd om zelf al het glas en het puin op straat op te vegen. Om je heen staan vele vaste klanten van de winkel, die toekijken en niets doen!

Je wordt samen met je broer en zusje op het laatste kindertransport vanuit Duitsland naar Nederland gezet om te vluchten. Achteraf blijkt dat jij je ouders nooit meer terug zult zien. In Nederland kom je in een kinderkolonie terecht, ga je werken in de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg en in een Joods hotel in Amsterdam. Je broer wordt direct na de Februaristaking opgepakt, naar Mauthausen gedeporteerd en vermoord. Uiteindelijk geven jij en je zusje in 1943 gehoor aan een oproep van de nazi’s je te melden. Van je ouders ontvang je nog een kaart uit Auschwitz dat ze het goed maken...

In Westerbork lukt het jou om bij een boer te werken, waardoor het relatief lang duurt voordat je op transport naar Auschwitz wordt gesteld. Als een medebarakbewoner zegt dat ze op de radio van de BBC heeft gehoord dat iedereen in het Oosten wordt vergast, geloof je dat gewoon niet. Zelfs als je in Auschwitz aankomt en je wordt kaalgeschoren, een nummer krijgt, ga je op zoek naar je ouders. De stank associeer je nog niet direct met massamoord. Of kan je geest dit gewoon niet aan?

In Auschwitz moet je werken. In Kanada II moeten jij en Hanna bagage van nieuwe gevangenen doorzoeken op waardevolle spullen en geld. Soms tref je tussen de bagage ook wat eten aan, waardoor je net iets meer kracht behoudt.

En dan wordt het de nazi's te heet onder de voeten. Ze verbranden een groot deel van Auschwitz en Ruth en Hanna moeten ruim 500 kilometer lopen naar het vrouwenkamp Ravensbruck. Twee weken zonder eten, levend van sneeuw in hartje winter. Ook dat kamp overleven ze als door een wonder.

Ruth en Hanna vinden na de oorlog uiteindelijk een thuis bij de familie Wallage in Groningen, waar Hanna voor de oorlog al een tijdje had gewoond. Maar de ontberingen kunnen ze nooit meer vergeten...

Jacqueline Wallage vertelt een bijzonder verhaal over haar oma Ruth. Een intelligente vrouw met humor, doorzettingsvermogen en een beregoede intuïtie!

Subsidietraject gestart om het verhaal te ontwikkelen.