Op 15 augustus 1942, midden in de oorlog, trouwen de ouders van John Melkman. Zijn vader Wim mag Kamp Westerbork even verlaten. In het kamp laat Wim zijn moeder Sientje achter. Het is verre van romantisch: ze moeten vroeg bij het Bevolkingsregister zijn en meer dan het tekenen van de trouwakte is het niet.

De volgende dag moet zijn vader terug naar het kamp met de trein vanaf het Amstelstation. De vrouw bij het loket weet ‘hoe laat het is’ als hij zijn kaartje naar Westerbork koopt. ‘U ziet er helemaal niet Joods uit. Als ik u was, zou ik proberen onder te duiken.’ ‘Mevrouw, dan heb ik een persoonsbewijs nodig. Een valse, waarin geen J van Jood in staat.
En dat kost minimaal 300 gulden. Ik heb maar 17 gulden’, zegt zijn vader.

Zijn vader wist ook: als ik onderduik laat ik mijn moeder in Westerbork achter. En als ik verdwijn, wordt zij gestraft met doorzending naar het concentratiekamp Auschwitz. Een groot dilemma!

De gastles van John wordt vaak door verschillende media opgepikt. Zo heeft radio RTV Ronde Venen een item gemaakt over de inhoud en reacties op zijn gastles. Dit fragment kan je via deze link terugluisteren, vanaf 19:08. Ook heeft RTV Utrecht er een artikel over geschreven.