Op een dag gaat het echt niet meer en gillend ren je naar buiten. Kun je voorstellen wat een gevaar dat oplevert voor je moeder en je zus? 26 maanden later is het geld op. Er moest fl. 300 per week worden betaald. Een fortuin!

Maar dat is niet het enige. Jouw vader is opgepakt op straat, omdat hij even een regenjas zonder Jodenster aantrok. Daarom gaat hij de gevangenis in, de Weteringschansgevangenis in Amsterdam. Op zijn zakdoek schrijft hij aan zijn vrouw en zijn dochters waarom hij gevangen is genomen. Brieven mag hij niet schrijven.
Na een maand vertrekt hij plotseling naar Polizei durchgangskamp Amersfoort. Hij mag daar soms een brief schrijven, waarvan er twee bewaard zijn gebleven. Na vijf weken wordt hij op 15 juli 1942 naar Auschwitz gedeporteerd, waar hij na drie weken keihard werken wordt vergast.

Het geld was op, maar mijn moeder, haar zus Hanna en oma Eva krijgen alle drie los van elkaar gelukkig nieuwe onderduikplekken waar zij niet voor hoeven te betalen. Hier proberen zij te overleven, ondanks enkele razzia’s waar ze op het nippertje aan ontsnappen. Na de oorlog ontmoet mijn moeder wederom mijn vader, een kennis uit de wandelclub van voor de oorlog. Hij is aan het Oostfront geweest, maar wat heeft hij daar gedaan? Ze trouwen, maar mijn moeder komt de verschrikkingen uit de oorlog nooit helemaal te boven.

Lucienne is onderzoek gaan doen in naar haar hele familie en komt tot schokkende ontdekkingen.

Deze gastles wordt mede mogelijk gemaakt door het Ministerie van OC&W, Emanuel Snatager Foundation, Doopsgezind Predikfonds, Initatievenfonds Stichting Leefomgeving Schiphol, VSBfonds en het Vfonds.