Mijn opa Isaac en oma Sara Appelboom-Citroen waren straatarm, zo arm dat ze financiële ondersteuning kregen van de gemeente Amsterdam. En zij waren niet de enige Joden. Voor de Tweede Wereldoorlog bestond de armste populatie in Amsterdam uit Joden. En telkens weer die vooroordelen...

Toch hadden zij lef. Mijn opa Isaac begon in 1932 een zuurhandel in olijven, zure bommen, zure uitjes, maar hij werd beroemd om zijn pekelzuur. En zo kreeg het gezin met hun vier dochters Bep, Celina, Lena en Anna, een goed leven.

Mijn moeder Celina was getrouwd met mijn niet-Joodse vader Joop. Omdat hij niet als dwangarbeider te werk gesteld wilde worden in Duitsland zat hij ondergedoken bij Werkspoor in Amsterdam. Als gemengd gehuwde vrouw kreeg zij vrijstelling van deportatie van de nazi's, maar ook dan was je als Jodin je leven niet zeker... De oorlog had niet langer moeten duren, want dan was mijn moeder Celina ook op transport naar de vernietigingskampen gezet, net zoals mijn grootouders.

In '42 is het zover. 'Aufmachen', er wordt op de deur gebonkt! 'Mitkommen'. De nazi's houden een razzia en mijn grootouders worden opgepakt en naar Westerbork gedeporteerd. Vijf dagen later eindigt hun leven in de gaskamer van Auschwitz.