Haar ouders Ruben en Elisabeth Kleinkramer verhuizen in 1937 van Rotterdam naar Eindhoven, waar haar vader een apotheek start. Een jaar later wordt Rosy geboren en in 1941, aan het begin van de oorlog, haar zusje Salomé.

In januari 1942 moet Ruben de apotheek overdragen aan een 'verwalter' en niet lang daarna besluit het gezin te gaan onderduiken. Vanwege het gevaar om te worden ontdekt, worden de meisjes ondergebracht bij een familielid. Hoe heftig moet dat zijn geweest? Je kinderen apart te laten onderduiken in de wetenschap dat je ze misschien nooit meer zal terugzien?

Ruben en Elisabeth duiken onder in Drunen, maar wanneer er steeds meer geld wordt geëist, voelen zij zich niet meer veilig. Ze vinden een nieuw onderduikadres in Geleen, maar worden verraden. Op 25 januari 1943 worden zij opgepakt en overgebracht naar de gevangenis in Maastricht. Twee weken daarna worden Ruben en Elisabeth afgevoerd naar Westerbork, waar zij bij aankomst direct werden opgesloten in strafbarak 66. Drie dagen later worden zij op transport gesteld naar Auschwitz, waar Elizabeth bij aankomst onmiddellijk in de gaskamer wordt vermoord. Haar man Ruben wordt als dwangarbeider tewerkgesteld in het kamp. Ook hij overleeft het niet en sterft enkele maanden later aan uitputting. Hun kinderen Rosy en Salomé overleven de onderduik en worden opgevoed door pleegouders.

Het is ruim 20 jaar later in de jaren '70 van de vorige eeuw wanneer Rosy met haar kinderen wordt geconfronteerd met de uitspraak van de buurman: "Ze hadden jullie allemaal moeten vergassen". En dat is precies de drive van (klein)dochter Michaja Wiener om keer op keer dit verhaal te vertellen, zodat iedereen kan leren van de Holocaust. Opdat dit nooit meer mag gebeuren.

Deze gastles is mede mogelijk gemaakt door de KPN, B'nai B'ritt Loge Hilleel en Casterenshoeve.