In Amsterdam stond iedereen extra dik gekleed om “gehaald” te worden, toen ze onverwacht van de nazi's de boodschap kregen “Sie können bleiben”.
Miriam Vaz Diaz
Concentratiekamp
-Onderduik
-Vernietigingskamp
/
- Duur: 60-75 minuten
- Doelgroep: vanaf groep 7/8
- Regio: Friesland
- Vergoeding: €52,50 PO en €65,00 VO (incl. € 50,00 korting particuliere donatie)
- Reiskosten: € 0,29 p/k
- Instellingen: n.o.t.k
Gastspreker
22 Jaar was mijn vader, Ben Vaz Diaz uit Amsterdam, toen hij in 1929 op zoek naar werk en avontuur naar Nederlands-Indië vertrok. Op de boot ontmoette hij mijn moeder Willy Noach uit Zutphen, het werd zoutwaterliefde. Willy was met haar ouders, zij wilden gaan wonen en werken daar. Oma Noach kon niet goed tegen het klimaat, dus kwamen ze na een jaar terug. Inmiddels waren mijn ouders Willy en Ben in Malang al getrouwd.
In 1940 woonden ze met drie kinderen in Maarn. Isra, mijn oudste broer, schreef na de oorlog een boekje vol over wat er allemaal gebeurde in die vreselijke jaren. Mij biedt het een schat aan informatie, omdat er thuis weinig tot nooit over werd gesproken.
Mijn familie kroop meerdere malen door het oog van de naald. Bijvoorbeeld in Maarn, doordat mijn vader Ben een maagbloeding simuleerde en de oproep om zich als gezin te melden voor deportatie, verviel. Drie maanden lag hij in het Academisch Ziekenhuis in Utrecht.
Later, in Amsterdam, stond iedereen extra dik gekleed om “gehaald” te worden, toen ze onverwacht de boodschap kregen “Sie können bleiben”. De angst zat er goed in en dus reden genoeg om onder te duiken, ouders van de kinderen gescheiden. Opa en Oma Noach waren toen al gedeporteerd naar Westerbork en kort daarna vermoord in Auschwitz. Na de oorlog kwamen er nog twee dochters, van wie ik de jongste ben.
Op de hoogte blijven?
Vul hier uw gegevens in en ontvang onze nieuwsbrievenContact
info@nadeoorlog.nl
085-2500281
06-39762378
NL95 INGB 0102 0329 98 t.n.v. stichting Na de Oorlog