Dan staat de SS voor de koosjere slagerij van opa en oma. Keihard bonken ze op de luiken. Het lijkt wel alsof ze door het hout heen timmeren.

Binnen zit haar familie. Ze weten dat als de SS binnenkomt, zij zullen worden gearresteerd. Er zijn nooit genoeg losse vloerplanken om met zijn allen onder te gaan liggen.

Ze kunnen geen kant op. Niemand geeft een kik. En dan houdt het bonken op. Er wordt opgelucht adem gehaald als ze ineens gemorrel aan de deur horen… De nazi's proberen binnen te komen! Er gaat een ijzige kou door de kamer en iedereen houdt zijn adem in.

Maar dan klinkt er een onvervalste Amsterdamse stem van één van de overburen: ‘Die luiken van de slagerij zitten al heel lang dicht hoor, jullie hebben hen al opgehaald!’ Het blijft even stil. En dan de voetstappen van die SS'ers, die weer vertrekken...

Toch lukt lukt het oom Bram niet om te ontsnappen aan de nazi's. Hij wordt verraden en gedeporteerd naar Auschwitz.