Het ontstaan

Kun je door middel van een persoonlijk verhaal de emotie en de verbeelding triggeren van je leerlingen? En daarbij het mechanisme van een genocide ontleden om datzelfde publiek inzicht te geven in hedendaagse maatschappelijke ontwikkelingen?
En kunnen hun (klein)kinderen, de naoorlogse generatie, dezelfde emotie en verbeelding bij leerlingen teweegbrengen als ooggetuigen? Dit waren de eerste twee vragen die wij onszelf stelden toen een ooggetuige van de Holocaust aangaf, dat zij over niet al te lange tijd fysiek en mentaal niet meer in staat zou zijn om het persoonlijke verhaal op scholen of herdenkingen te vertellen. Of er simpelweg niet meer zou zijn.

Als je diezelfde vragen aan de scholen stelt, dan wordt er volmondig 'ja' gezegd. Genocides zoals de Holocaust, antisemitisme, racisme, migratie en andere mechanismen staan in de lesmethodes en er is behoefte aan mensen die de verbeelding kunnen triggeren en de emotie kunnen laten invoelen; alsof je er bij wijze van spreken naast staat. Maar die scholen zijn ook geprofessionaliseerd. De eisen om leerkracht of leraar te worden zijn verhoogd en kinderen zijn door sociale media beïnvloed in hun wijze van leren. En niet te vergeten, hoe betrekken wij die ouders hierbij? Ook zij hebben WO2 niet meegemaakt, maar soms wel een andere oorlog of genocide.

Vraag je het aan de naoorlogse generatie zelf, dan antwoorden zij ook bevestigend. Zij voelen het vaak als hun plicht om het verhaal van hun naaste familie door te vertellen. Sterker nog: ze hebben een uitgesproken drive om dit te doen. Zeker gezien de opkomst van antisemitisme, uitsluiting, racisme en niet te vergeten de toenemende polarisatie in de samenleving.

Diezelfde gastspreker wil uiteraard ook persoonlijke groei doormaken. Welk concept past daar dan bij? Een persoonlijk verhaal moet empathie, verbeelding oproepen en de link naar het heden moet slim worden gelegd. Mede daardoor ontwikkelen wij gastlessen onder professionele begeleiding in nauwe samenwerking met de gastspreker om hun verhaal in vorm, tekst en beeld tot stand te brengen. Ook het leren voeren van een professioneel nagesprek wordt begeleid door een coach. Om aan de huidige standaard van het onderwijs te voldoen duurt zo'n opleidingstraject enkele maanden.

Daarnaast zijn wij actief met projecten tegen antisemitisme.

Na de Oorlog heeft geen politiek of religieus doel.

Visie

Als wij naar de wereld om ons heen kijken, zijn momenteel de termen antisemitisme en racisme van toepassing. In onze visie helpt de kracht van het persoonlijke verhaal om meer begrip en inleving te kweken voor mensen die anders denken en zijn dan jijzelf.

In onze visie verloopt daarom een goed verteld verhaal via het persoonlijke domein, waardoor herkenning en sympathie kunnen ontstaan. Langs het emotionele domein waar gevoelens en emoties het empathisch vermogen aanspreken. Het universele domein zorgt dat via mee- en invoelen een gemeenschappelijk gevoel wordt ontwikkeld.

Door het delen van verhalen kunnen verbindingen tussen mensen en gemeenschappen tot stand komen. Hierdoor ligt de focus op het ervaren van overeenkomsten.

Missie

Ons doel is om door middel van persoonlijke verhalen over de Tweede Wereldoorlog antisemitisme, racisme en discriminatie aan de orde te stellen. Centraal staat het persoonlijke, authentieke verhaal en de kracht van de beleving om zo het collectief geheugen in stand te houden.

Hierdoor kunnen wij betekenis aan het heden geven. Daarbij streven wij naar een ontmoeting waarbij leren over WO2 en de Holocaust door middel van het verhaal en leren van WO2 en de Holocaust door middel van het nagesprek/discussie evenredig aan bod komt. Hierbij maken wij gebruik van de 10 fases Stanton die leiden tot genocide: indelen, symboliseren, discrimineren, ontmenselijking, organisatie van de rechtstaat , polarisatie, voorbereiding op genocide, vervolging, massamoord en ontkenning.

Het nut en de noodzaak in cijfers

Naar schatting worden er in Nederland door merendeels eerste generatie gastsprekers ongeveer 2000 gastlessen over WO2 gegeven. Hiermee worden ruim 42.000 leerlingen bereikt. Er bevinden zich in Nederland volgens de cijfers van het CBS 576.336 leerlingen in leerjaar 7 en 8 van het basisonderwijs en leerjaar 3 van het voortgezet onderwijs.