Zijn verlangen werd voor Saskia een onmogelijke opdracht. Opgroeien in de schaduw van het concentratiekamp is een lastige klus. Want hoewel er bijna nooit gesproken werd over het kamp, was het dagelijks aanwezig in het ouderlijk huis.

En omdat vragen onbetamelijk waren, probeerde Saskia heimelijk zoveel mogelijk te weten te komen. Op haar eigen ‘onderduikplek’ oefende ze en bestudeerde de foto’s die de bevrijders van Bergen-Belsen van de broodmagere gevangenen hadden gemaakt. Het Dagboek uit Bergen-Belsen, dat door Renata Laqueur, de eerste vrouw van haar vader geschreven was, werd de ‘encyclopedie van haar vaders leed'. In dat dagboek wordt verteld over de mishandelingen, de honger en het ‘Verloren Transport,’ de dodentrein waarmee Paul en Renata de laatste weken van de oorlog door Duitsland werden vervoerd.

Saskia Goldschmidt ontwikkelde als theatermaakster projecten voor kinderen en jongeren die erop gericht waren om verzwegen familieverhalen naar de oppervlakte te brengen. Tien jaar geleden begreep ze dat er een verhaal was blijven liggen. Ze deed onderzoek naar de verzwegen verhalen van haar vermoorde haar familieleden en schreef er een boek over: Verplicht gelukkig, portret van een familie. Sindsdien schrijft zij romans. De geschiedenis van haar familie en van antisemitisme, racisme en het effect van uitsluiting op kinderen en familie, is een thema dat in veel van haar boeken terugkeert en waarover ze graag met kinderen en jongeren in gesprek gaat.

Deze gastles wordt mede mogelijk gemaakt door Emanuel Snatager Foundation en Maison de Bonneterie.

Fotograaf: Harmen de Jong