In 'Vijf vragen aan' willen wij jou laten kennismaken met onze gastsprekers. Wat beweegt hen om hun verhaal te delen en wat zijn hun obstakels en bijzondere momenten die zij tegenkomen?

David vertelt het verhaal van zijn moeder, de nu 96-jarige Betty. Zij was toen de oorlog uitbrak kleuterbegeleidster in de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg en werd benaderd mee te helpen in het verzet, als Joods meisje. Betty heeft zoveel mogelijk kinderen en baby's helpen ontsnappen uit de Hollandsche Schouwburg, maar moest ook keuzes maken. Ze kon niet iedereen redden. Na de oorlog vond ze het moeilijk erover te praten. Totdat de film Süskind in première ging. Dat triggerde haar om het echte verhaal te vertellen, wat resulteerde in een biografie over haar. David deelt nu het verhaal van zijn moeder als gastspreker bij NA DE OORLOG.

Waarom wil jij jouw verhaal delen?

Ik ben zelf langs de zijlijn betrokken geweest bij het maken van de biografie over mijn moeder. Het verhaal is een stukje van de geschiedenis dat niet breed is uitgelicht. Ik wil de kinderen die ik voor mij heb, bewust en bedachtzaam maken van het feit dat het allemaal niet zo ver weg is als het lijkt. En hoe voorkomen we dat iets soortgelijks nog eens gebeurt?

De politie is er toch juist om iedereen te beschermen?

Wat is voor jou de grootste uitdaging als gastspreker?

Een regelmatig gestelde vraag die ik in de klas krijg is: waarom deed de politie niets voor de Joden? Het ongeloof spat er vaak vanaf. De politie is er toch juist om iedereen te beschermen? Het is aan mij als gastspreker de taak om daar zo goed mogelijk antwoord op te geven en te proberen situaties uit het verleden naar het nu te halen. Het is heel makkelijk om een verhaal te vertellen, maar hoe maak ik nu die verbinding met hun belevingswereld? Daar gaat het om.

Welke ervaring als gastspreker zal jou altijd bijblijven?

Na mijn verhaal volgt altijd direct een nagesprek met de groep en zijn leerlingen vrij om vragen te stellen. Een meisje stak haar vinger eens op en vroeg: "Leeft uw moeder nog?" Toen ik daarop bevestigend antwoordde vroeg ze of ze een tekening mocht maken voor haar. Uiteindelijk heeft de hele klas dat gedaan en vertrok ik met een stapel brieven en tekeningen. Dat is hartverwarmend.

Mijn moeder had een continue angst om ons kwijt te raken

Wat heb je over jezelf geleerd tijdens het traject bij NA DE OORLOG?

Ik kan tegenwoordig veel beter duiden waarom dingen er vroeger in mijn gezinssituatie op een bepaalde manier aan toe gingen. Nu ik het hele verhaal van mijn moeder ken, heb ik daar meer begrip voor. Mijn moeder had vanaf onze geboorte een continue angst om ons kwijt te raken. Dat was voor mij en mijn broers en zus vaak best moeilijk. Er werd niet gesproken over de oorlog en dat maakte het extra moeilijk om te begrijpen.

Wat is het mooiste advies dat jij ooit hebt gekregen?

Van dit alles neem ik mee dat je niet te veel moet denken in zwart-wit. Er zijn zoveel grijze gebieden daartussenin. Ik probeer genuanceerd te zijn over hoe ik over mensen denk; ze niet direct in een hokje te plaatsen.