In 'Vijf vragen aan' willen wij jou laten kennismaken met onze gastsprekers. Wat beweegt hen om hun verhaal te delen en wat zijn hun obstakels en bijzondere momenten die zij tegenkomen?

Net als veel anderen had Jessica’s opa een radio verstopt tijdens de oorlog. Veel mensen kwamen hiermee weg, maar haar opa niet. Hij werd verraden en op de trein gezet naar Berlijn, waar hij tot het eind van de oorlog onder dwang in een asbestfabriek heeft moeten werken. Bij Jessica thuis werd de oorlog niet weggestopt; regelmatig was dit onderwerp van gesprek. Aan de hand van deze verhalen en de dagboeken van haar opa vertelt Jessica zijn verhaal als gastspreker bij NA DE OORLOG.

Waarom wil jij jouw verhaal delen?

Kinderen zijn zich vaak wel vaag bewust van wat er globaal in de Tweede Wereldoorlog heeft afgespeeld, maar niet veel weten dat ook niet-Joden het zwaar hadden. Mijn opa, die dwangarbeid heeft verricht in Duitsland, vind ik een verhaal dat verteld moet worden. Ik wil kinderen bewust maken van wat er heeft plaatsgevonden en dat dit nooit meer mag gebeuren.

Als ik al een paar kinderen heb geraakt, heb ik mijn doel al bereikt

Wat is voor jou de grootste uitdaging als gastspreker?

Voor een klas staan is behoorlijk buiten mijn comfort zone. Ik ben nu vier jaar gastspreker bij NA DE OORLOG en elke keer weer vind ik het spannend. Na afloop van mijn gastles heb ik een enorme kick; het voelt nog steeds als een overwinning voor mezelf. Je bent nooit te oud om spannende dingen te doen en het is belangrijk om jezelf te blijven uitdagen. Als ik aan het einde van een gastles het gevoel heb dat ik een paar kinderen heb geraakt, heb ik mijn doel bereikt.

Welke ervaring als gastspreker zal jou altijd bijblijven?

Het blijft iedere keer weer indrukwekkend als ik een klas voor mij heb, waarin leerlingen zichtbaar geëmotioneerd worden naar aanleiding van mijn verhaal. Dat komt iedere keer weer hard bij mij binnen.

Je bent nooit te oud om spannende dingen te doen en om jezelf uit te dagen

Wat heb je over jezelf geleerd tijdens het traject bij NA DE OORLOG?

Mijn opa was een harde werker met een groot rechtvaardigheidsgevoel. In de oorlog heeft hij kaartenbakken verbrand, in een poging velen het lot te besparen van dwangarbeid in fabrieken. Met gevaar voor eigen leven. Als ik misschien de helft van dat rechtvaardigheidsgevoel heb wat hij had, dan ben ik een gelukkig mens.

Wat is het mooiste advies dat jij ooit hebt gekregen?

Veroordeel nooit iemand op hoe diegene eruit ziet of op wat voor geloof hij of zij aanhangt. Daar was mijn opa ook heel duidelijk in. Hij zei altijd: ‘Je hebt Duitsers en je hebt nazi’s. Die twee zijn drastisch anders.’ Als zelfs hij zo een standpunt kan innemen, na alles wat hij in Duitsland heeft meegemaakt, dan kan ik dat ook. Ik probeer dit ook mee te geven tijdens mijn gastles. Misschien denkt iemand in het vervolg twee keer na voordat hij een klasgenoot pest of een vervelende opmerking maakt.