In 'Vijf vragen aan' willen wij jou laten kennismaken met onze gastsprekers. Wat beweegt hen om hun verhaal te delen en wat zijn hun obstakels en bijzondere momenten die zij tegenkomen?

Leonie, dochter van een joodse moeder en een vader met een joodse vader, kan terugkijken op een zorgeloze, fijne jeugd. Haar ouders, die allebei de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, gaven altijd een positieve draai aan de oorlog wanneer dit onderwerp van gesprek was. De oorlog was een verschrikkelijke tijd, maar voor hen is het goed afgelopen. Leonie, zelf twintig jaar in het onderwijs gezeten en nu psychotherapeut, deelt graag haar familieverhaal als gastspreker bij NA DE OORLOG.

Waarom wil jij jouw verhaal delen?

Mijn ouders hebben op een gegeven moment hun verhaal van de oorlog verteld op de school van onze kinderen. Het echte verhaal, en niet de positieve versie die wij altijd te horen hadden gekregen. Ik vond het zo bijzonder en goed wat zij deden, dat toen dit op mijn eigen pad kwam ik niet lang hoefde na te denken. Ik ben zelf fel tegenstander van discriminatie en antisemitisme en dat is voor mij de belangrijkste reden dat ik gastspreker ben. Ik hoop dat mijn verhaal kinderen helpt hierover na te denken en het gesprek op gang te brengen

De oorlog was verschrikkelijk, maar voor hen is het goed afgelopen

Wat is voor jou de grootste uitdaging als gastspreker?

Tot nu toe ben ik voor de klas geen grote uitdagingen tegengekomen. Wat voor mij als gastspreker het moeilijkste is geweest, is het verhaal voor het eerst vertellen aan mijn familie. Ik dacht: als ik dit kan, dan kan ik alles. Ik zag herkenning en tranen in de ogen van familieleden terwijl ik aan het vertellen was. We vierden dat weekend de negentigste verjaardag van mijn moeder en alle kinderen en kleinkinderen waren er. Nadat ik klaar was met mijn verhaal, gingen de kleinkinderen nieuwsgierig om mijn moeder heen zitten. Ze hadden allerlei vragen over de oorlog. Dit was een ontzettend bijzonder moment voor mij, maar ook voor mijn moeder. Zij is mij dankbaar dat ik het familieverhaal tot op de dag van vandaag levendig hou.

Welke ervaring als gastspreker zal jou altijd bijblijven?

Ik zit bijna tegen de honderd gastlessen en elke keer dat ik mijn verhaal vertel, is het weer heftig en raken mij weer nieuwe dingen. Zelfs na zoveel keer wordt het niet opdreunen, maar is het alsof ik het elke keer opnieuw vertel. Het is een paar keer gebeurd dat 10 en 11-jarige kinderen na de gastles naar mij toe kwamen en vroegen: ‘Het raakt u wel hè, mevrouw?’ Wat hebben zij nu al meegemaakt in hun leven dat zij dat zo goed aanvoelen bij mij?

Ik dacht: als ik dit kan, dan kan ik alles

Wat heb je over jezelf geleerd tijdens het traject bij NA DE OORLOG?

Hoe meer ik in mijn familiegeschiedenis ben gedoken, hoe meer waardering ik heb gekregen voor de onvoorstelbare moed van mijn grootmoeders en tante tijdens de oorlog. Dat herken ik steeds meer in mezelf. Ook de veerkracht van mijn familie hoe zij hun leven na de oorlog weer hebben opgebouwd en de risico’s die zij onderweg hebben genomen vind ik bewonderenswaardig. Ik zie hier ook veel van mezelf in terug.

Wat is het mooiste advies dat jij ooit hebt gekregen?

Mijn ouders zijn altijd heel goed geweest om voor zichzelf te zorgen, voordat zij zich bekommerden om anderen. Zo vond mijn moeder het bijvoorbeeld niet leuk om te koken, maar was zij dol op lezen. ‘Alle tijd die ik niet lees, is verloren tijd,’ zei zij altijd. Zij zat dus dagelijks eerst haar pinda’s te eten en de krant te lezen, voordat ze begon met de maaltijd. Ook mijn vader leefde volgens diezelfde overtuiging. Hij hield erg van zeilen en had altijd één hand voor het schip en één hand voor de man. Eerst voor jezelf zorgen, voordat je dat voor anderen kunt doen.