Wat was ik trots! Ik was 10 jaar en mocht met oom Fred mee naar de KRO-studio in Hilversum. Bij een repetitie van het radio-orkest zat ik achter zijn xylofoon. Wat speelde die man weergaloos vaardig, onwaarschijnlijk precies.

Achteraf weet ik: daar heeft hij zijn leven mee gered!

Naar Westerbork neemt Fred Roozendaal zijn accordeon mee. Niet zijn liefste instrument, maar het is een gouden greep. Hij speelde in het kamporkest. Gemmeker, de gevreesde kampcommandant, vindt zijn spel zo mooi dat hij zich door mijn oom Fred accordeonles laat geven. Wat niet betekende dat ook hij als Jood niet in elkaar geslagen kon worden.

Al snel moet Fred op pad naar Amsterdam om voor Gemmeker een accordeon te kopen. “Ga niet terug naar Westerbork”, zegt zijn halfzusje Greetje die hij stiekem ontmoet, terwijl zij zit ondergedoken. “Ik moet wel”, zegt Fred. “Als ik niet terugkom, worden er voor mij 10 Joden doorgestuurd naar het oosten.” Fred gaat terug, Greetje wordt uiteindelijk verraden en overleeft Auschwitz.

Toch voelde mijn oom Fred zich als gemengd gehuwde Jood redelijk veilig. Zijn Duitse vrouw had in de oorlog het leven geschonken aan een meisje, dat daarmee zowel Duits als Joods was. De Duitsers durfden zulke Joodse ouders en kinderen niet direct af te voeren naar de vernietigingskampen.

Opeens ontslaat Gemmeker Fred Roozendaal uit Westerbork.
Diezelfde week worden andere gemengd gehuwden, ondanks eerdere beloften, alsnog naar Duitsland afgevoerd...
Walter neemt zijn accordeon mee. Of misschien ook wel een xylofoon…

Cultuur primair biedt ter gelegenheid van 80 jaar Vrijheid een muziekworkshop aan voorafgaand aan de gastles, uitgevoerd door Cheyenne Boermans. Deze wordt gesubsidieerd door de gemeente Alkmaar.

Deze gastles wordt mede mogelijk gemaakt door het Ministerie van OC&W, VSBfonds, Vfonds  en de Tobias en Nettie van Blankenstein Stichting.